Mor braf oedd y dyddiau yr amser a fu,
pan oedd pawb yn gymdogol a chroeso'n mhob tŷ,
wrth gofio cymdeithas o drigolion gwâr,
â'u gwreiddiau yn nyfnder eu milltir sgwâr.
Roedd cariad at eraill yn beth mor ddiwall,
a'r parch oedd gan bobl i'r naill a'r llall,
pryd y gweithid y Sadwrn, a pherchid y Sul
heb ofni 'r'un dirmyg o fod yn rhy gul.
Ond estron ddiwylliant a ddaeth dros ein gwlad,
gan newid delfrydau, a'n heiddo yn rhad;
na wyddai wahaniaeth rhwng ddiafol a Duw,
a'u harferion sy'n llygru ein hen ffordd o fyw.
O freuddwyd gymdogaeth fu'n gadarn a chre'
rhyw hunllef gymdeithas a ddaeth yn ei lle;
yr awr sydd yn cyrraedd, mae'r diwrnod yn dod
y bydd Cymru, a Chymry yn peidio â bod.
Cerrig camu Sarn, ar Afon Machno. Lleoliad hyfryd lle treuliais oriau hapus efo teulu dros y blynyddoedd.