7.3.25

Trin Cerrig

Dyma'r cyntaf mewn cyfres o ddarnau ar gerrig nodedig lleol, yn seiliedig ar sgwrs i Gymdeithas Hanes Bro Ffestiniog (tymor 2022-23) ac erthygl a ymddangosodd wedyn yn Rhamant Bro, cylchgrawn flynyddol y gymdeithas, yr unig un o'i bath yn y Gymraeg.

Mae enwau lleol wedi eu gosod ar bob agwedd, bron, o dirwedd ein cynefinoedd. Cawn enwau lleol ar lwybrau, caeau, ffyrdd, ffosydd a nentydd, coedwigoedd, bryniau, mynyddoedd ac ati, ac enwau’r mwyafrif wedi aros ers cyn cof. 

Ond cerrig sydd dan sylw yma: Cyfeirio at rai sydd i’w gweld yn y fro hon, ac mewn ardaloedd cyfagos ‘dwi am wneud yma. A dwi’n pwysleisio hyn – mae’n sicr bod pob un ohonoch yn gwybod am garreg, neu gerrig nad ydwi wedi cyfeirio atynt yma.

Ydi, mae’r ymadrodd ‘trin cerrig’ yn adnabyddus yn ardaloedd y chwareli. Ond roedd angen clamp o gŷn i hollti’r garreg hon ar lwybr Sarn Helen, rhwng Bryn Castell a Rhiw-bach !! 

 

Maen Hollt (SH443735)

Ond na, nid trafodaeth ar drin cerrig yn y chwareli yw’r canlynol, ond cyfle i ni gael golwg ar ambell garreg, neu gerrig diddorol o fewn y plwy’ hwn, ac ychydig y tu hwnt i’r ffiniau. Edrych ar ystyr enwau a roddwyd ar rai o’r cerrig, a cheisio dadansoddi’r rhesymau dros yr enwau unigryw hynny. 

Pwy fedyddiodd y cerrig gyda’r enwau gwreiddiol, a pha bryd oedd hynny, tybed? Mae ‘na stori ynghlwm â sawl carreg mewn safleoedd eraill ym mhob ardal bron, a’r chwedlau hynny wedi eu trosglwyddo o genhedlaeth i genhedlaeth dros y canrifoedd. Onid yw’n hanfodol ein bod ninnau’n trosglwyddo’r pytiau pwysig hyn o hanes ein cenedl i’n disgynyddion, a cheisio sicrhau i’n plant, a’u plant hwythau gario ‘mlaen â’r traddodiad?

Yn y llun nesa' mae’r Maen Trwsgl yn sefyll ar waelod rhan o’r Manod Mawr a elwir yn Glogwyn Candryll ger tyddyn Cae Canol Mawr. Enw ar rywbeth blêr – clumsy- ydi trwsgl, ac yn disgrifio’r garreg hon i’r dim. Mae’n debyg iddi gael ei styrbio, a’i chario lawr y mynydd gan rewlif yn ystod Oes yr Iâ, a’i gosod yn y fan hon hyd ddydd y farn. 

Maen Trwsgl (SH439721)

Fel pob carreg o’r fath, mae chwedleuon wedi gwreiddio, tyfu ac addasu o’i hamgylch dros y blynyddoedd. Un o’r rhai mwya’ adnabyddus ynglŷn â’r Maen Trwsgl yw’r un am y cawr o’r enw Trwsgl oedd yn trigo yn ardal. Roedd yn cerdded o amgylch y Manod Mawr un diwrnod pan deimlodd rhyw boen yn ei droed. Eisteddodd i lawr, a thynnu ei esgid, a darganfod y maen hwn ynddi. Gafaelodd yn y garreg enfawr a’i lluchio i lawr ochr y mynydd, a rowliodd y maen hyd at y safle y gwelir hi heddiw.  

Mae chwedl debyg i hon yn perthyn i gawr arall o gyffiniau Penmachno, a wnaeth union yr un fath i garreg yn ei esgid, a’i lluchio i lawr llethr nes iddi syrthio i’r afon Gonwy islaw Rhaeadr y Greiglwyd (Conwy Falls). Ac yno mae Maen y Graienyn yn gorwedd hyd heddiw.

Mae enw ambell garreg, neu gerrig yn ddigon hawdd i’w ddadansoddi, megis lliw, lleoliad, neu siâp y maen, neu graig. Ond yr hyn sy’n ddifyr yw ceisio mynd i’r afael â rhesymau’n hynafiaid fedyddio rhai cerrig gydag enwau sydd bellach yn anghofiedig. Gwyddom i’r hen dderwyddon ddyddiau gynt addoli eu duwiau ger ambell faen, neu gylch o gerrig yn sefyll yn gadarn, oedd yn rhan o olygfa ambell safle. Pa grefydd oedd y rhain yn ei ddilyn? 

Daeth diwedd ar addoli yn y ffurf honno wedi dyfodiad y Rhufeiniad, gydag ambell eithriad, ond mae’r meini a’r cylchoedd yn dal i sefyll mewn sawl man, fel prawf o’r ffaith fod crefydd, ac addoli duwiau gwahanol gan ein hynafiaid wedi bodoli mewn nifer o safleoedd yng ngogledd Cymru y dyddiau fu.

[Y tro nesa... Y Garreg Lwyd; Carreg y Frân, a mwy]

 

 

1.3.25

Giaffar

 

Cerdd a gyfansoddais am y diweddar Goronwy Owen Dafis, neu ‘Giaffar’ar lafar, a fu’n gydweithiwr a chyfaill arbennig i mi am nifer o flynyddoedd. Traddodais ambell sgwrs/darlith am ei gymeriad, a’r hwyl a gawsom yn ei gwmni, yn y gwaith ac am ei daith drwy’r byd ‘ma. Yn un poblogaidd iawn, ac yn llawn direidi. 

Torwyd y mowld pan gollwyd Giaffar ym Medi 1998. Ni welir neb tebyg iddo eto ar strydoedd y dre’ hon byth eto, gwaetha’r modd.     

 

 

        Giaffar

Goronwy Owain Dafis oedd
Y 'Giaffar'; enw roed ar goedd
Ar hen gymeriad difyr, llon,
A fu yn rhan o'r ardal hon.
Er nad yn selog ar y Sul,
Fe gadwai at y llwybr cul,
Â'i eirau doeth, a'i gadarn farn
Am bethau'r byd; yn Gymro' i'r carn.

Ei wên ddireidus roddodd stamp
Ar bopeth wnaeth, a dyna'i gamp;
Wrth ddweud rhyw berl, a chymryd drag
O'r stwmp o Rizla a'r baco shag,
Caed holl ffraethineb diawl o gês
A fyddai heddiw'n fyd o lês
I wlad mor lwyd; heb rai fel hwn,
Mae'n llawer tlotach lle, mi wn.

Rhyw sgwrs a hwyl, a thynnu coes
Oedd pleser Giaff ar hyd ei oes.
Ei ddywediada' doniol lu
Oedd ran o'r ieithwedd ddyddiau fu.
Heb un uchelgais yn y byd,
Ond i ddifyrru'i ffrindia'i gyd,
A mynd am beint, a'i gêm o 'Nap'
Yng nghwmni'r criw yn lownj y Tap

Ei ymadroddion ffraeth a phowld
Ddiflannodd, wedi torri'r mowld;
Ni chawn y straeon fesul llath,
Ac ni fydd Blaena' byth 'r'un fath.
Wrth gofio'n ôl, rhaid cyfri'r gost
O golli rhai fel G'ronwy Post.
Ac ni ddaw neb i gymryd lle

Rhen Giaff a'i fath ar lwybrau'r dre'.


                            

23.2.25

Diolch Simon!

Rydym yn gyfarwydd ers tro bellach o’r cyfaill Simon Chandler, yr hwn sy’n canmol ein hardal fel y fro a’i ysbrydolodd i fynd ati i ddysgu’r Gymraeg. Gymaint felly nes iddo siarad ein hiaith yn rhugl, ac yn ymfalchïo yn ei daith o fod yn Gymro i’r carn. Ond nid dyna ddiwedd ar ei wyrthiau! 

Erbyn hyn, mae wedi meistrioli’r gamp o gynganeddu, ac yn feistr ar y math o farddoniaeth sy’n drech ar nifer o feirdd! Bu iddo gael ei dderbyn fel aelod o orsedd y beirdd yn Eisteddfod Genedlaethol Cwm Rhondda y llynedd, braint arbennig, ond haeddiannol iawn iddo. 

Simon a finna yn Rali Annibyniaeth Wrecsam, Gorffennaf 2022

Mae eisoes wedi cyfansoddi nofel yn y Gymraeg, Llygad Dieithryn a gyhoeddwyd yn Awst 2023, ac wedi gwerthu’n dda iawn. Yn ei gyflwyniad o’r nofel, roeddwn i, a Beryl yn cael canmoliaeth ganddo oherwydd iddo gael ei ysbrydoli gennym. Meddai:

Diolch i Vivian Parry Williams am ei ysbrydoliaeth a’i gyngor doeth, ac iddo fe a’i annwyl wraig, Beryl, am fenthyca’u ystafell wydr i mi ar gyfer golygfa fwyaf tyngedfennol y nofel.

Da yw cael dweud y bydd nofel newydd o’i law, Hiraeth Neifion, yn cael ei chyhoeddi ar y 12fed o Fehefin eleni. Bydd lansiad o’r gyfrol yn cael ei gynnal yn siop lyfrau Yr Hen Bost yn Stiniog, ychydig ddyddiau yn ddiweddarach. Felly, gyfeillion, amdani os am fod yn berchen ar ail gyfrol ein cyfaill, y Cymro gwych, Simon!

Pleser o’r mwyaf oedd cael y cyfle i wneud cymwynas i gyfaill mor annwyl a hawddgar â Simon, ac rwyf yn hynod falch o lwyddiannau’r Cymro arbennig hwn.

Dyma englyn a gyfansoddodd Simon i mi yn ystod y cyfnod cynnar o’n cyfeillgarwch, a mawr yw fy niolch iddo amdano, ac am ei gyfeilgarwch.


       Vivian Parry Williams

Ậ’i enaid draw yn Stiniog a’i hanes,
     mae’n uno fel marchog
disglair, pob gair fel y gog:
didwyll â’i ardd odidog.




17.2.25

Arwr

Ni fyddai byth yn trafod
am gwrs y byd, a'i hynt,
am angen, nac am gyni
a thlodi dyddiau gynt;
ond dysgais am ei werthoedd o,
heb gael, er eisiau lawer tro.

Fe wyddai am drallodion
ac am greulondeb ffawd
a ddaeth gerbron ei dylwyth,
a'i gyfyngderau tlawd;
er ei golledion lawer dydd
ni surodd ddim, na cholli ffydd.

Sut na fu iddo ddigio,
a pham na throdd ei gefn
ar anghyfiawnder bywyd
ac ar flinderau'r drefn?
Ymysg eilunod, ddau neu dri,
hwn oedd yn arwr mawr i mi.

Ac er fy holl gwestiynu,
ni chefais ateb 'chwaith;
o, na chawn eto gyfle
i'w g’warfod ar y daith;
fe ro'wn y byd i gydio'n dynn
yn llaw fy nhad i ofyn hyn.

- - - - -

Llun o chwarelwyr Rhiwbach, a dynnwyd ym 1938.

Ymddangosodd yn y papur bro yn yr 80au, un o ychydig iawn o luniau a welais o 'nhad William Hugh Williams (saeth).

Trwy gyd-ddigwyddiad rhyfeddol, mae Moss Wyatt, tad Beryl fy ngwraig ynddo hefyd (smotyn). Doedd yr un ohonom ni'n ymwybodol fod y ddau wedi bod yn gyd-weithwyr; fy nhad yn cerdded yn ddyddiol i'w waith o Benmachno, a Moss yn cerdded o'r Blaenau. Dyna ymroddiad!




Dathlu

Sgetsys a sgwennais ar gyfer Sgript Slam Radio Cymru yn 2016

Iechyd Da

Cymeriadau: Dwy wraig ganol oed, Meri a Gwen.    Golygfa: Tŷ Meri.

Gwen: (Yn ochneidio) Dwi’n siŵr fod gan Alun ‘cw broblam yfad ‘sti.

Meri: Pam ti’n deud hyna?

Gwen: Mi ofnais iddo fo dostio tamad o fara imi ddoe…

Meri: Ia?

Gwen: A dyma fo’n mynd i’r cwpwr’, ac estyn potal o wisgi a thywallt gwydriad mawr iddo fo’i hun…

Meri: Ia, be wedyn?

Gwen: Cododd y gwydyr, a deud Iechyd da i’r bara ‘ma, a thywallt y wisgi lawr ‘i wddw…

       ----------------------------------------------------------------------------------
 

Cacen

Golygfa:  Parti penblwydd 70 taid mewn tŷ yng nghefn gwlad. Cacen gyda chanhwyllau’n olau ar y bwrdd, yn barod i gael eu chwythu allan. Y tŷ’n llawn o westeion i’r parti.   Cymeriadau: Taid ac Osian, ei ŵyr.

Taid: Arglwy’, dwi’m yn ‘nabod neb yma bron.

Osian: Ffrindia mam a dad ydi lot ohonyn nhw, ma nhw’n ddiarth i mi hefyd.

Taid: Ew, Cacan neis iawn, fedrai ddim aros i ga’l tamad ohoni.

Osian: ‘Da chi’n barod i chw’thu’r c’nwylla taid?

Taid: Ydw, os ga’i wynt o rwla.

Osian: Rhoswch am funud taid, ma’r gola ‘mlaen.

Taid: (Yn gweiddi o’i gadair) Neith rhywun ei diffodd nhw ‘ta.

(Y golau’n diffodd)

Osian: Diolch yn fawr Mrs…(yn holi taid)  pwy ydi hona ‘dwch?

Taid: Rhyw ddynas o dre’, Ryshan, dwi’n meddwl, Dora Golaoff ydi’i henw hi…



       ----------------------------------------------------------------------------------


4.2.25

Gofid a Gobaith

O, dyro dy arweiniad
i bobl drwy’r holl fyd,
mewn cyfnod o argyfwng,
i’n gwarchod ni i gyd;
mae d’angen Di, mae’n amser gwyw,
a byw mewn gobaith wnawn, ein Duw.

Trwy gredu yn ein gweddi,
a thrwy dy gariad Di,
daw atom ffydd nefolaidd
i roddi nerth i ni;
gweddïo am yr hawl i fyw,
a byw mewn gobaith wnawn, ein Duw.

Er disgwyl gwyrth yn ddyddiol
i brofi newydd wawr,
bydd hyn drwy gred a chariad
dy ddawn, waredwr mawr,
cawn weld achubiaeth dynol ryw,
a byw mewn gobaith wnawn, ein Duw.

- - - -

Emyn a ysgrifennais ar gyfer cystadleuaeth i raglen Dechrau Canu, Dechrau Canmol yn ystod cyfnod Covid.

 


31.1.25

Cyfeillion

Pan deimlaf bwysau bywyd
Yn gwasgu arnai'n dynn,
Mi af am dro i'r mynydd
Â'm geilw, fel y mynn,
Ymhell o swn helyntion byd                
A'i anfoesoldeb oll i gyd.

Fe grwydrais y llechweddau,
Bum yno lawer gwaith,
Heb orfod dilyn cywair
Na llwybr cam ychwaith.
A dyna'r man y mynnaf fod,
Heb geisio ffafr, na derbyn clod.

Yn heddwch yr unigedd,
Caf leddfu ambell loes;
Caf ryddid i anghofio,
Am gyfnod, bryntni'r oes;
Rhydd hyn i 'mywyd hunan-nerth,
I sylweddoli maint ei werth.

A phan ddaw'r alwad heibio
I minnau fynd o'ch plith,
Gwasgarwch fy ngweddillion
I'r llethrau, 'mysg y gwlith,
Er mwyn i'r bryniau hyn a dyn
Fu'n gymaint ffrindiau, ddod yn un.

 

Edrych Tua Sarn Helen